Soms zit het mee en soms zit het tegen. Deze reis is niet alleen maar regenbogen, er valt ook regelmatig wat regen. Het is de manier waarop je ermee omgaat. Op dit vlak heb ik nog erg veel te leren. Wanneer ik vermoeid ben of al veel gedachten/zorgen heb, ben ik minder veerkrachtig en zal de regen er eerder voor zorgen dat ik overspoeld wordt. Het liefst dans ik in de regen, zie ik de zon en daarmee alle kleuren van de regenboog.

Laten we veel dansen!

De betekenis van deze Spaanse quote is letterlijk: "Vrijheid bestaat uit het bezitten van je eigen leven".

14. Koude zonnige dagen in Spanje

Na mijn laatste blog besloot ik om te proberen meer te gaan schrijven. Ik vind het tenslotte erg leuk om onze "avonturen" op te schrijven. Of ze nu leuk of minder leuk zijn. Echter is het leven in de "campo" druk bezig zijn. Iedere dag, het weekend bestaat niet. De dagen snellen voorbij en voor ik het weet is er weer een week voorbij, een maand.. de tijd gaat zo snel.Eind november was mijn laatste blog. Intussentijd zijn er veel dingen gebeurd en veranderd. December is een echte feestmaand in Nederland. Ikzelf heb de indruk dat het in Spanje niet veel anders is,  hele straten worden verlicht met de meest prachtige, kleurrijke verlichting. De temperaturen liggen inmiddels een stuk lager, gemiddeld zo'n 14 graden overdag en snachts 6/7 graden. Wel heel zonnig nog op een paar dagen mist na. Dat komt natuurlijk goed uit voor onze panelen.Ons nieuwe systeem is heel fijn. We hebben nu (nog) voldoende stroom in december om alles te kunnen doen. Hier in CataloniĂ« hebben ze geen kerstman of sinterklaas. Hier hebben ze Tio de Nadal.Kinderen in CataloniĂ« en AragĂłn krijgen er vanaf 8 december een tijdelijk ‘huisdier’ bij. Het is de bedoeling dat ze dit boomstammetje in de weken voorafgaand aan kerst goed verzorgen met water, wat lekkers en een warm dekentje. Op kerstavond wordt de TĂ­o de Nadal met een stok geslagen en wordt hem – al zingend – gevraagd om te ‘schijten’. Onder het dekentje treffen de kinderen kleine cadeautjes en snoepgoed. Ben je lief? Dan poept Tio cadeautje's, ben je stout? Dan poept hij roet. Dat met die stok slaan wij maar overđŸ€­Het vieren van kerst was onwennig. Normaal gesproken ging ik naar m'n vader en zijn vrouw, mijn moeder op de ene kerstdag en de andere dag werd er iets met de schoonfamilie gedaan. Even terugvliegen voor kerst was geen optie. Je hebt hier ook niet zomaar een betrouwbare oppas om alle dieren te verzorgen, we hebben er ook veel😅. Voor de zus van mijn man idem. Hun hebben zelfs nog paarden erbij.Oudejaarsdag, een feest dat in Nederland uitbundig gevierd wordt en er voor miljoenen euro's de lucht in geschoten wordt.  Dit is wel anders in Spanje. Hier luiden ze oud op nieuw in zonder vuurwerk.  Hier is het traditie dat je Twaalf druiven eet (Spaans: Doce uvas)  een Spaanse traditie op oudejaarsavond. Bij elke klokslag om middernacht, op 31 december, wordt een druif gegeten. Volgens de traditie zou dit de Spanjaarden het volgende jaar geluk brengen. Vrouwen dragen rode lingerie en voor middernacht doe je geld in je schoen voor financiĂ«le voorspoed.Is er Spanje dan helemaal geen vuurwerk? Jawel hoor! Maar dan met 3 koningen. Dit wordt uitbundig met praalwagens en vuurwerk gevierd. Fiesta Los Reyes Magos.Vlak voor oud op nieuw hebben mijn man en ik met de oudste jongens een gesprek gehad over hun toekomstperspectief. Hierin kwam naar voren dat ze Nederland miste. Hun vader en hun vrienden. Ook wilde ze graag hun school in Nederland afmaken.De vader van de twee oudsten was van plan om naar Spanje te verhuizen maar dit is niet gelukt. Eenmaal in Spanje viel het tegen en er waren weinig mogelijkheden. Uit zijn huidige werk was er amper inkomen vanuit Nederland en iets anders doen, wilde hij niet. Helaas overheerste er negativiteit en werden alleen onmogelijkheden gezien. Hij is terug gegaan naar Nederland en hij wilde niet meer naar Spanje terug keren, niet om te wonen. Dit had voor mij en ons gezin desastreuze gevolgen..De deur naar Nederland stond dus nog steeds open voor de kinderen en dit maakte het lastig. Zo zaten ze toch nog in een spagaat.Samen hebben we de knoop doorgehakt en de oudsten gingen terug naar Nederland, met het gegeven dat ze de vakanties hier in Spanje zouden gaan doorbrengen. Hoe moeilijk dit ook was, is dit wat zij wilden.Wat er met ons klushuis gaat gebeuren weten we nog niet.. maar dit zijn nu onze minste zorgen.Mijn hart in stukken 💔, dit was niet het plan! We hadden alles toch zo goed geregeld om te voorkomen dat we van elkaar gescheiden zouden raken..??Op naar het nieuwe jaar.. een jaar vol veranderingen, een nieuw jaar met verassingen en wederom nieuwe emotionele uitdagingen.

Lees meer »

13. Uit het oog is zeker niet uit het ❀

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven op mijn blog. Na het laatste incident met onze jongste, Raeyven, ben ik echt even ontdaan geweest en kon ik geen motivatie meer opbrengen om te schrijven. Ik heb me echt een hele tijd verdrietig en soms ook alleen gevoeld. Het verdriet voelt minder maar is nog niet volledig weg.Daarnaast is het ontzettend druk geweest voor iedereen met het nieuwe leven ervaren, ons nieuwe bestaan vormgeven en uitzoeken wat er allemaal nog moet en moest gebeuren om het hier zo fijn mogelijk te maken. Materialen, spullen, aanpassen, aanpakken, diverse bestellingen en de manana manana van de niet altijd consequente bezorgdiensten.. ondanks het een hele fijne plek is, er was nog een hoop niet af of dingen die niet volstonden. Je huis is sowieso nooit af wordt wel eens vertelt. Ons huis is al een beetje op leeftijd en een aantal dingen waren echt aan vervanging toe om het toch wat meer wenselijk leefbaar te maken. Zo is er ondertussen een tweede auto met een Spaans kenteken.Wat ben ik ontzettend blij met onze tweede auto! Een Nissan Qashqai uit 2007. Niet de jongste maar ik heb nog nooit zo comfortabel gereden over de vele stenen, hellingen en afdalingen van gemiddeld 7 %. Ik heb ook zoveel meer rust in m'n hart nu, wanneer ik alleen op t erf ben met de kinderen en weg kan wanneer het nodig blijkt. Ook staat er nu een stacaravan naast het huis. Deze hebben we laten plaatsen voor logees. In huis hebben we net zoveel slaapkamers als we in Nederland hadden, al zijn ze hier ruimer van opzet, en hebben we er voor gekozen gehad om een kamer op te offeren tot speelkamer voor de kleintjes. Lekker spelen, je speelgoed en bouwwerken kunnen laten liggen, en de volgende dag verder, dat vinden ze alle drie heel fijn!Het was nog best een gepuzzel waar dan die stacaravan moest komen te staan. Want ook voor minder mobiele logees is het fijn dat ze terecht kunnen. De stacaravan heeft nog wel wat liefde, aandacht en onderhoud nodig, maar goed we hebben de tijd.Alles loopt in grote en grove lijnen zoals we gewenst hebben.Inmiddels zijn we 2 puppies en een kitten rijker. De kitten hebben we gewond onder een auto gevonden. Geschampt, stuk oor kwijt en met een halfdicht oogje. Na haar gelokt te hebben met wat beleg, (snel bij de supermercat gehaald) haar gevangen en mee naar huis genomen. Een local vertelde dat ze daar al dik een week bang onder de auto's verstopte en het geen eigenaar had. De eerste dag was ze natuurlijk ontzettend bang. Naarmate de dagen verstreken werd ze minder bang, nieuwsgieriger en kwam ze steeds meer knuffels halen en ging steeds harder spinnen. Net een kleine tractorđŸ„°Lucy heeft inmiddels onze harten veroverd en lift graag op je schouders mee overal naartoe. De pupjes hebben we op een uurtje rijden gratis mogen ophalen bij een lieve mevrouw en ik denk haar kleindochter. Het enige belangrijke was een goed thuis.Aangekomen bij het gezin van de puppies waren er 2 van de 4 puppies buiten. Ik had per app ook gevraagd naar of er meiden bij waren. Omdat Pruna ook een dame is, wat ouder, maar nog steeds loops werdt leek een andere dame erbij de beste optie.Het gezin gaf aan dat ze heel graag wilde dat we ze allebei mee zouden nemen zodat de zusjes niet gescheiden hoefden te worden. Voor mij was t zo beslist.. moest alleen nog even mijn man lief aankijken😁want we gingen er tenslotte eigenlijk voor 1tje bijđŸ€­. Dat was natuurlijk prima en zo vonden Ivy en Fly een nieuw thuis bij ons. Geen idee van het ras of hoe groot ze gaan worden maar daar komen we vanzelf achterđŸ€—. We wilden een kleine vergoeding geven voor voer voor de andere twee die de mevrouw zou houden maar zij wilde dit absoluut niet aannemen. Een goed huis. Met het afscheid een traan. Het leek een gedwongen afscheid. Inmiddels is de keuken uitgebroken en zitten we in een grote puinhoop. Maar gelukkig allemaal van tijdelijke aard.Terugkomend op het stukje verdriet, me alleen voelen is iets wat me overkwam. Na Raeyven was ik zo bang dat er iets zou kunnen gebeuren. In Nederland stond ik daar niet zo bij stil... maar daar kende ik alles, sprak de taal vloeiend en was er altijd een optie om op lieve en behulpzame vrienden of familieleden terug te vallen.Ik merkte dat een gevoel van heimwee opkwam. En gewoon naar de meest simpele dingen die je normaal niet eens meer waardeert omdat het er altijd is geweest. Dat ik op weg naar m'n werk soms via mijn vaders huis reed en in het voorbij gaan hoi pap en hoi Leni zei in gedachten. Dat ik mijn collega's mis, de gesprekken die we konden voeren en de betrokkenheid. De bewoners met hun simpele maar leuke grapjes. Ik bedoel om en om een scheet laten is best grappig en dat zijn momenten die ik echt wel mis.. op de geurtjes na danđŸ€­. Dat ik nu niet spontaan zou kunnen aanwaaien bij familie of vrienden. De juffrouw van de Aldi aan de kassa, altijd lief en oprecht geĂŻnteresseerd. Mijn oude buurman, zijn vrouw en Kira hun altijd blije hond. De altijd warme bij de kinderen betrokken juffen en ouders van school en ga zo maar door... Het melancholische gevoel van heimwee besluipt me dan.Hier maak ik nog niet even gezellig een praatje, ik voel me ook (nog) niet zeker genoeg.Nog steeds heb ik geen spijt van onze keuze. Ik mag nu van mezelf (h)erkennen dat het Ă©cht even niet lekker met me ging ondanks mijn prachtige gezin en fantastische plek om te wonen. Deze gevoelens mogen er nu zijn en zullen een deel van mij blijven. Ik ga proberen weer meer te gaan schrijven en hopelijk kan ik jullie weer leesplezier geven. Lieve groetjes uit het inmiddels kouder geworden SpanjeđŸ‡Ș🇩🙏

Lees meer »

8. Een donkere dag...

Een dag zoals elke dag begon, Shiba eten geven, de zonnepanelen draaien richting zonsopkomst, de warmteknop aanzetten voor Ă©Ă©n uurtje en weer af want dat kost veel stroom. Ontbijt met z'n allen. Alleen de pubers lukt het nog niet altijd om aan te sluiten. De keren dat het wel lukt bakken ze vaak een eitje voor ons en voor zichzelf natuurlijk. Eieren rapen we iedere dag, we hebben nu 4 kippen die er al waren en 5 van onszelf. Eieren in overvloed. Het dierenverblijf moet echt aangepast worden. De hokken zijn ruim, maar alleen maar binnen.. ik wil dat onze dieren ook van het buitenleven kunnen genieten. Er is wel een reden voor de binnenverblijven. Er huizen snachts vele roofdieren rond, van vossen, katten en Iberische Lynxen. Deze zijn wel heel zeldzaam en leven vooral beschermde natuurgebieden. Ook lopen er flinke zwijnen rond, met name bij schemer. Toch zo'n 100kg aan dier, die je niet boos wilt hebben..Achter ons huis ligt een grote hoge berg, daarachter ligt een natuurreservaat. Dus grote kans dat er wel eens roofdieren een kijkje bij onze dieren komen nemen. Dat kan eng klinken maar ik en mijn gezin hebben geen problemen mee onze grond te delen met andere dieren. Ze zijn over het algemeen ook bang van mensen. En van onze Shiba.. zij alarmeert ons met regelmaat in de nacht. Dit is een fijne gedachte.

Lees meer »

7. Een mooie zonnige dag vol nieuwe ontdekkingen

Het was al vroeg toen Raeyven om circa 5 uur al in z'n bedje vrolijk om mama en papa stond te roepen. Snel eruit voor de andere kinderen ook wakker zouden worden. Een beetje meer slaap voor hun is nooit weg aangezien hier de dagen tot nu toe altijd later eindigen dan we eigenlijk zouden willen.Op dit moment slapen mijn man en ik, de kleintjes op dezelfde slaapkamer. De slaapkamer is er ruim genoeg voor. Met de tijd zullen we eens kijken wanneer wie waar gaat slapen en hoe ze graag willen dat hun slaapkamer eruit ziet.Tot die tijd slapen ze lekker veilig en geborgen bij ons. En zeg nou zelf, wakker worden bij en met de mensen waar je het meeste van houdt is toch het mooiste wat er is!♡

Lees meer »

6. De eerste dagen in ons nieuwe mooie vreemde huis.

De dag begon al weer vroeg, de jongste had zijn klokje op 5 uur staan ondanks de late bedtijd.Opgestaan en naar buiten gelopen. Meteen weer uitgebreid begroet door Shiba. Wat is het uitzicht hier mooi, nog mooier dan ik me kon herinneren. Nu stond alles in bloei en was nog groener dan eerder. Het was nog heerlijk koel en we zagen al snel de zon opkomen.Werk aan de winkel, de caravan nog verder leegmaken en de bus opruimen. Daarna nog naar 't dorp voor boodschappen. Het zal nog een hele zoektocht zijn voordat ik weet waar ik wat moet zoeken in ons dorp.De dagen verstrijken en ze zijn lang maar nog steeds te kort. Voor dat ik het weet is het alweer laat en eten we pas om 20.00uEen totaal ander ritme dan in Nederland.Ook is de stroom via zonnepanelen en windenergie heel anders. Apparatuur met piekvermogen doet het heel slecht hierop. Heb je de wasmachine aan, dan geen koffiezetapparaat tegelijkertijd. Teveel apparatuur ingeplugd? Resulteert in 8 u wachten tot je telefoon volledig is opgeladen met een snel lader.Conclusie, met de tijd meer zonnepanelen, batterijen en nieuwe omvormer. Dat wordt nog even wachten op de verkoop van ons huis in Nederland. Voor nu is het omschakelen en het besef dat ik voorheen alles maar klakkeloos liet aanstaan als ook de rest van mijn gezin. Opladers in stopcontacten. laptop standaard aan de lader, verlichting die aanbleef etc.Op vrijdagavond laat kwamen we aan en op maandag stond het Spaans/Nederlandse  verhuisbedrijf bij ons huis klaar. De vrachtwagen met 50m3 aan spullen arriveerde een uur later. De vrachtwagen bleek te zwaar om door het dorp zelf te mogen rijden.Bij aankomst maakte de vrachtwagenchauffeur de inschatting dat hij de vrachtwagen niet tot boven rijden.De pallets werden overgestapeld in een andere bus en vervolgens in onze garage gezet. Goddank hadden wij een grote garage want we hebben veel te veel spullen. Een superbedrijf met lieve mensen die keihard hebben gewerkt!

Lees meer »

5. De avontuurlijke reis naar Spanje!

En dan donderdag 21 juli... dan begint onze reis..Donderdag 21 juli begint onze reis naar het zuiden, Spanje. Onze wekker staat al om 3.30 uur. Echt geen fijne tijd. Zo vaak wakker geweest in de angst te verslapen.De wekker gaat en ik ben nog echt echt moe... alle dagen eerder sjouwen en poetsen. Afscheid van mijn collega's en bewoners die m'n hart diep raakte. Moe echt moe.. maar we moeten door..Eenmaal met de caravan aangekomen op het Raadhuisplein te Rijen was het 6.00 u. Een uur later dan gepland. We zouden snel onze dieren oppikken en door.Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Onze 5 katten was een eitje, daarna 5 kippen en 3 Vlaamse reuzen. Maar daarna onze 2 cavia's... die vonden het grappig zich te verstoppen in de tunnels van de konijnen onder de grond.. omfg..Een uur later de cavia's ook in hun kooitje en we konden vertrekken. Inmiddels 2 u achter op schema.Het vooruitzicht was 10 uur te rijden  en om uiteindelijk tussen 19.00 en 20.00 aan te komen bij onze tussenstop.Makkelijk haalbaar zou je denken.. maar niet met 80 km per uur, 5 kids die vaak moeten plassen en check ups met de dieren.Mijn man en ik reden om en om in het  begin. Mijn man gaf aan dat t lekker ging dus nog wel ff door reed. Na een extra uur kwam de man met de hamer. Mijn man had moeite zich nog langer te focussen.Mijn man weet dat ik peentjes zweet wanneer ik in onze bus rijdt. Ik had ook gezegd... ik rijdt niet door Parijs.. zeker niet met bus én caravan.Na de wissel 20 minuten verderop... t wordt hier wel druk.. bord Parijs..Ik kon wel janken en idd ik ben in die stad 10 jaar ouder geworden. De levensmoeie scooters kwamen links en rechts voorbij. File rijden. Ambulances die erdoor moesten. Zó veel verkeer. M'n hoofd tolde gewoon. M'n man super supportive hoor maar man man wat een ellende.Eenmaal Parijs uit eerst naar de parkeerplaats om tot rust te komen. Onze tussenstop nog lang niet in zicht en het was al 18.00 u.Met de diertjes ging het nog goed, we hadden gelukkig een bewolkte dag.Daarna door... maar om 19.00 u ondanks de krentenbollen en eierekoeken toch trek naar meer.Gestopt bij de Mac waar net een bus vol passagiers uitstapte. Snel naar binnen en bestellen bij de pilaar. Goddank kon je Engels kiezen. Na bestelling bleef t maar duren en zag bestelling na bestelling voorbij komen. Daarna zag ik 3 happy meals en eea.. dat moest mijn bestelling zijn. En idd, 3 grote tassen. Ik pakte ze aan en 1 tas scheurde.. en ja hoor.. de tas van het drinken. De cola sopte in m'n nikes maar kreeg wel nieuw drinken mee.. duurde alleen nog eens 20 minuten.Onze tussenstop had tot max 21.30 iemand bij de receptie zitten. Hun gebeld en gevraagd of later geen probleem was. Alles op z'n Frans dankzij Google translate.Was geen probleem 22.30 kon ook.We waren moe, allemaal.Vanaf de Mac begonnen de bergen te komen met op en afdalingen van 5 tot 8 procent. Tis dat de bus een voertuig is anders hing zeker de tong uit de uitlaat. Met caravan had de bus er erg veel moeite mee. Tot witte rook uit de uitlaat. Rond 23.00 was t donker en konden we echt niet meer. Het eerstvolgende weghotel eraf gegaan en gekeken of er slaapplaatsen waren. Met de 3 kleintjes in ons bed en de pubers een eigen bed was dat gelukt. Gelukkig, moe en blij om een bed te zien. 

Lees meer »

4. En dan... een heleboel te regelen!

Eenmaal thuis zijn we gaan ruimen en inpakken. Sjesus wat hadden we veel spullen! 50 m3 kon met de vrachtwagen mee dus we moesten echt gaan shiften.Eerst een container voor de deur van 30 m3. Deze zat tot de nok toe vol en nog steeds kwamen er spullen uit huis. Intussen ook veel voor de deur gezet met een bord gratis meenemen. Daar werd gretig gebruik van gemaakt. Veel spullen hebben een nieuwe eigenaar gevonden.Nadat de vrachtpatser onze spullen voor de vrachtwagen hadden opgehaald kwam er nogmaals  een container op de dam.

Lees meer »