8. Een donkere dag...

Een dag zoals elke dag begon, Shiba eten geven, de zonnepanelen draaien richting zonsopkomst, de warmteknop aanzetten voor één uurtje en weer af want dat kost veel stroom. Ontbijt met z'n allen. Alleen de pubers lukt het nog niet altijd om aan te sluiten. De keren dat het wel lukt bakken ze vaak een eitje voor ons en voor zichzelf natuurlijk.
Eieren rapen we iedere dag, we hebben nu 4 kippen die er al waren en 5 van onszelf. Eieren in overvloed. Het dierenverblijf moet echt aangepast worden. De hokken zijn ruim, maar alleen maar binnen.. ik wil dat onze dieren ook van het buitenleven kunnen genieten.
Er is wel een reden voor de binnenverblijven. Er huizen snachts vele roofdieren rond, van vossen, katten en Iberische Lynxen. Deze zijn wel heel zeldzaam en leven vooral beschermde natuurgebieden. Ook lopen er flinke zwijnen rond, met name bij schemer. Toch zo'n 100kg aan dier, die je niet boos wilt hebben..
Achter ons huis ligt een grote hoge berg, daarachter ligt een natuurreservaat. Dus grote kans dat er wel eens roofdieren een kijkje bij onze dieren komen nemen. Dat kan eng klinken maar ik en mijn gezin hebben geen problemen mee onze grond te delen met andere dieren. Ze zijn over het algemeen ook bang van mensen. En van onze Shiba.. zij alarmeert ons met regelmaat in de nacht. Dit is een fijne gedachte.

Eerdere dagen zijn wij met regelmaat bij de zwangere konijnen gaan kijken, zelfs meerdere keren op een dag. Gisterenavond nog steeds niks.
Mijn man ging de irrigatie aanzetten en zou gaan checken bij de dieren of ze allemaal voorzien waren van eten en drinken.
Het bleef maar duren en vroeg me af waar hij bleef.. Tim de opdracht gegeven even op de kleintjes te letten.
Eenmaal het terrein verder opgelopen zag ik mijn man me tegemoet komen.
Ik zag aan zijn gezichtsuitdrukking dat er iets mis was.
Ik vroeg hem wat er was en of er al kleintjes waren. Een kleine aarzeling. Hij zei:" Ze zijn er, maar je gaat dit niet leuk vinden". "Het is geen fraai gezicht".
De oude eigenaar heeft een soort van systeem om de konijnen te laten bevallen. Het is een kooi geheel van tralies, ook de bodem. Daaraan vast hangt een blok waarvan de bodem wel dicht is. Dit is een soort bevalruimte. Omdat de oude eigenaar dit al tientallen jaren zo doet heb ik het systeem niet in twijfel getrokken laat staan er überhaupt over nagedacht.
Wat mij wel meteen vanaf dag 1 duidelijk was is dat alles moest veranderen. Geen kooien maar vrije(re) ruimtes. Nu voor de time being en we iedere dag in etappes dingen aanpakken lieten we het voor even zo. Daarnaast is het in de maanden Juli en Augustus het heetst en moet je niet teveel hooi op je vork nemen.
Ik liep met angst in m'n hart naar het tweede gedeelte van het dierenverblijf. Bij aanvang zag ik dat de baby's met hun lijfjes door de tralies van de bodem hingen. Enkel hun hoofdje hing nog in de kooi. 5 konijntje's net geboren en nu al zo'n gruwelijk lot. Met tranen in mijn ogen heb ik ze proberen los te krijgen maar de tralies stonden te dicht bij elkaar. 3 waren er reeds overleden. Andere 2 begonnen te piepen toen ik ze aanraakte. Zo snel als ik kon een tang gepakt en met veel kracht de tralies verbogen. Ontzettend sterke kooien, erg handig maar niet voor nu. Met veel moeite ze ertussenuit kunnen krijgen en snel bij moeder gezet in het binnenhok. Moeder was ook helemaal over de flos, logisch ook.
Wat heb ik gehuild. Ik vond het zó erg.. ik was zo verbouwereerd. Eén konijntje is alsnog overleden. De ander heeft het gered. In het legnest lag nog een klein frutje, zij is wel geboren in het legnest gelukkig.
Ik ben er dagen van ontdaan geweest, wat deed m'n hart zeer. De andere moeder meteen in een andere kooi verplaatst, die eerder nog vies in de caravan stond en adhoc moest worden schoongemaakt.
Bij navraag was het vermoeden dat wij niks anders hadden kunnen of hoeven doen met de informatie die we hadden. Dieren zoals konijnen hebben in Catalonië een andere functie: geen gezelschapsdier maar voedsel.
De kleintjes zijn inmiddels nu een stukje groter en het kleintje dat bekneld had gezeten heeft uiteindelijk een mankement aan zijn achterpootjes. Verder functioneert hij of zij, zal 'm voor nu een hij noemen, net als de anderen en lijkt er verder ook geen last van te hebben. Ik heb hem Bambi genoemd, daar hij me doet denken aan Bambi op het ijs.
De andere moeder is veilig bevallen. Goddank want ik was er bang voor.. 3 konijntjes waarvan 1 piepklein. Ik wist eigenlijk al dat deze het waarschijnlijk niet zou gaan redden, maar heb het toch nog aangekeken. Het kleintje bleek inderdaad later te zwak. De andere 2 in blakende gezondheid en een tevreden moeder.
Ik heb beide moeders ook direct beloofd dat ze hierna met pensioen mochten en de rest van hun verdere leven in semi vrijheid gaan spenderen. Vader konijn eerder ook van zijn taak ontheven. Deze zat in een heel klein kooitje en mocht er alleen maar uit om te dekken. Deze direct ook een ruimer verblijf gegeven. Uiteindelijk komt alles goed, dat weet ik.. maar zoiets als dit wil ik nóóit meer meemaken.. dat kan mijn hart niet aan💔