11. Eens moet de eerste keer zijn...

Toch weer even een "pech" momentje..

Voordat we naar huizen gingen kijken had ik een paar harde eisen en één daarvan was o.a een ziekenhuis op niet meer dan 30 min afstand. Met 5 erg ondernemende jongens is dat toch meer een geruststelling.
Op basis daarvan zijn er ook woningen weggestreept die best potentie hadden maar dus niet aan "die" eis voldeden.

Het was vroeg in de ochtend en ik had ontzettend slecht geslapen, veel gewoeld en het zelfs koud gehad. Ik had een akelige zere plek onder mijn knie. Het was dik en wat rood en eigenlijk best pijnlijk. Het was 26 augustus en ik appte in de ochtend m'n vriendin nog voor haar verjaardag. Naarmate de uren verstreken voelde de stekende pijn toenemen onder mijn knie samen met de roodheid. Ik moest naar de huisarts dat was 1 ding wat zeker was, want dit was niet normaal. Alle andere wondjes deden ook pusserig aan.

De dag voorafgaand was de plek al wat gevoelig en voelde ik pijn/ spierpijn in mijn schouderbladen. Ik dacht dat het kwam van het op m'n knieën zitten om metselwerk te doen en van het tillen van de betonblokken. Achteraf was dit het eerste signaal dat er een infectie zich in mijn lijf aan het verspreiden was. Ik was mezelf al even voorbij gelopen, toch teveel gedaan.. En niet eens met dingen die ik niet wilde doen! Alles wat ik nu doe haal ik juist voldoening en plezier uit... maar toch heeft dat dus ook een limit.

De wondjes had ik te danken aan de mosca Negra 🦟, waar ik natuurlijk aan gekrabt had. Vreselijke beestjes en echt superklein net een speldenknop. Voor vogels en muizen is deze kriebelmug soms zelfs dodelijk.

Maar ja.. in Nederland weet je precies waar je moet zijn en is vaak alles open, in ieder geval ergens een 24 uurs dienst. Voor Spanje hadden we dit uiteraard ook uitgezocht maar ons nog niet 100 procent in verdiept. Daar kwam nog bij dat het in ons dorp al voor de 3e dag Fiësta was🎊. Een groot feest dat ieder jaar plaatsvond in het dorp en afgesloten werd met groots vuurwerk. Maar dat hield wel in dat alles gesloten was, supermarkten, kappers en zelfs de apotheek. Het event van het jaar... dan kan je beter niet iets geks krijgen..

Mijn man heeft meteen contact gelegd met Kevin en Lola. Lola gaf aan dat ze in een bespreking zat maar ons wilde helpen. We moesten naar het ziekenhuis rijden. Wederom last van de taalbarrière, want ja, hoe leg ik in het spaans/catalaans uit waar ik last van had. We zijn hier ook nog te kort om de taal machtig te zijn. Nu 5 weken...
Mijn man belde zijn zus en die kwam samen met oma op de kinderen passen🙏. Zij zijn 2 weken geleden aangekomen in het mooie Spanje en zitten nog druk in de opruimfase. Omdat ik zo goed als niet meer kon staan op mijn been, brandde de tranen achter mijn ogen. Op de één of andere manier wil je je toch groot houden.. maar waarom eigenlijk? Voorafgaand vloeide er dus al wat tranen.
Op weg naar het ziekenhuis, 10 min van ons af, want het ziekenhuis ligt aan de rand van ons dorp, ook tegen het buitengebied aan.
In de eerste instantie zijn we bij de middelste deur van het enorme complex naar binnen gegaan. Daar werden we doorverwezen naar de eerste hulp.
Eenmaal daar was het wachten op Lola. Het was heel rustig op de "Urgències". Het was er ontzettend koud. Ik droeg dan ook maar een dun jurkje want een broek aandoen was een absolute no go.
Inmiddels voelde mijn been aan alsof iemand een hakbijl erin had geslagen, extreme en venijnige steken.
Eindelijk was Lola daar. Ze nam me meteen mee naar de aanmeldbalie en regelde alles in het Catalaans. Met ondersteuning van Lola terug gestrompeld naar een stoeltje, ik kon niet meer en de tranen rolde over m'n wangen van de pijn. Wat dat betreft is Lola ook een echt moedertje en werd meteen met een arm om me heen getroost en gerustgesteld. Het is niet erg om verdriet te hebben het is allemaal veel en onbekend.
Sneller dan verwacht werd ik binnengeroepen. Van wat ik ervan kon verstaan had ik een infectie aan mijn been die een flinke ontsteking had veroorzaakt.
We werden doorgestuurd naar een ander gedeelte van het ziekenhuis. Dit is een soort huisartsenpost. Daar werden alle geïnfecteerde wonden grondig schoongemaakt (au!) En ik kreeg direct een antibioticakuur van 8 dagen mee 3x per dag een capsule.
De apotheek was dicht... en bleef achteraf dicht ivm die Fiësta. Uiteindelijk was om 20.00 u mijn medicatie daar. Vanuit een ander dorp...Ik voelde me met de minuut slechter dus was echt heel blij dat het er eindelijk was! Zo heb ik uiteindelijk ook hoge koorts gekregen, tot zelfs bijna 41 graden😳.
Inmiddels al ijlend, bij m'n eerste capsule beelde ik me in een leger mijn lijf in te sturen... Aragorn, Legolas en Gimli (personages uit Lord of the Rings) zullen dit gevecht met hun legers wel eens even winnen tegen Sauron, Saruman en hun opgefokte orks🗡🏹🪓. Ondersteund door hoge dosissen aan vitamine c iedere 2 uur. Even grinnik ik in mijn ijlen en zie ik ze al, zoals wij vroeger met de avondvierdaagse met een sinaasappel, pepermuntje erop en een zakdoek erom lopen. Geen gezicht natuurlijk. Ach ja.. wanneer Sauron omvalt van 't lachen is het doel ook bereikt toch.🙈
Er schuilt een enorme kracht in gedachten overbrengen naar je lichaam, beter maar gebruik maken van je zelfhelende eigenschappen.
Ik ben best visueel ingesteld ook.., ken je de Lord of the Rings trilogie niet dan zou ik 'm zeker een keer kijken of lezen, zo'n mooi verhaal💪❤
Zo goed als 2 dagen lang was ik niet aanspreekbaar vanwege de algehele malaise. De pijn in mijn been en een non-stop hoofdpijn die zijn weerga niet kent. Het is een heuse battle gebleken de eerste dagen, maar dat was de battle om Middle-earth natuurlijk ook😉. Op dag 3 kon ik er iig weer op mijn been licht steunen. Eerder ben ik door of m'n man of m'n pubers naar de wc begeleid, zelfs gedragen!
In de grote armen van mijn man kon ik even dat kleine meisje zijn, veilig en geborgen, zo fijn om je kwetsbaar op te kunnen en mogen stellen😭.
Mijn pubers kwamen zowat iedere 2 uur even kijken hoe t ging en of ik iets te drinken of eten nodig had, zo ontzettend lief💞. Op dag 4 kon ik dit weer zelf, met leunen en steunen op meubels e.d. Fijn om weer minder afhankelijk te zijn! De extreme hoofdpijnen zijn ook meer naar de achtergrond geraakt en ik kon weer "licht" tolereren🙏.
Mijn been was nu alleen wel 2x zo dik van het vocht en blauwe en rode plekken voeren de boventoon. Wederom een regenboog aan kleuren. Alleen wel in de vorm van een verse worst want wat stond mijn huid strak zeg...pfff
En zo besef je des te meer dat een gezond lijf onbetaalbaar is. Dat je er zuinig op moet zijn en dat het niet vanzelfsprekend is dat je altijd maar gezond bent en blijft.
Je lichaam...wees er zuinig op want je hebt er maar 1 om in te leven🙌😘
Inmiddels is het nu 16 september en ben ik redelijk hersteld. Ik kan weer lopen zonder pijn! Op m'n knieën zitten nog niet.. maar dat komt nog wel.. voor nu wat meer de rem erop, dit is ook niet voor niks op mijn pad gekomen🙏.